Wat is de betekenis van klasse C3?

Corrosieklasse C3… Je hoort het wel eens voorbijkomen, maar wat betekent het nou eigenlijk echt? Het klinkt zo… technisch. Alsof het iets is waar je je alleen druk om hoeft te maken als je een brug bouwt of zo. Maar niets is minder waar.

Ze noemen het “matige corrosiebelasting”. Matige corrosie. Stelt dat gerust? Niet echt, toch? Want wat is matig? Mijn oma had bijvoorbeeld zo’n prachtige, oude koperen pan. Die hing jarenlang in haar keuken. Een gewone keuken, geen laboratorium of iets dergelijks. En toch… na al die jaren, die matige luchtvochtigheid, was de glans weg. Aangetast. Verroest. Is dat dan matig? Ik vond het best heftig.

C3-omgevingen, dat zijn dus plekken zoals… tja, zoals de keuken van mijn oma. Of zoals die ene keer dat ik bij een brouwerij werkte. De lucht hing er zwaar, vochtig. Alles plakte een beetje. Je kon de corrosie bijna ruiken. En dan denk ik: logisch dat je daar speciale materialen nodig hebt! Dingen die tegen een stootje kunnen. Die niet na een paar jaar al beginnen te roesten.

Wasserijen, keukens, voedselverwerking… het zijn allemaal plekken waar het vochtig is. Soms zie je wel eens van die roestplekken op apparatuur in restaurants. Bah! Zouden ze dan niet de juiste corrosieklasse gebruiken? Want ergens las ik dat – ik weet niet meer precies waar, misschien online – dat corrosie best wel wat schade kan aanrichten. Niet alleen aan je spullen, maar ook aan je gezondheid! Als er roestdeeltjes in je eten terechtkomen bijvoorbeeld. Ik weet de exacte cijfers niet meer, maar het was best schrikken.

Dus ja, corrosieklasse C3… Het klinkt misschien abstract, maar het is eigenlijk heel concreet. Het gaat over de plekken waar we leven, werken en eten. En over hoe we onze spullen – en onszelf – kunnen beschermen tegen die sluipende roest. Is dat niet iets waar we allemaal over na zouden moeten denken?