Waarom is sociale media een probleem?

Nou, sociale media, hè… waar moeten we beginnen? Ik vind het echt zo’n ding waar ik mee worstel, moet ik eerlijk zeggen. Aan de ene kant, fantastisch om te zien wat oude schoolvrienden nu doen, of om een berichtje te sturen naar m’n nicht in Australië. Maar dan… die andere kant!

Die constante stroom van perfecte plaatjes en ‘kijk-mij-nou-hoe-geweldig-ik-het-heb’ levens. Het maakt me soms echt onzeker, weet je? Denk ik bij mezelf: ‘Waarom is mijn leven niet zo perfect als dat van hen?’ Stom, hè? Eigenlijk weet ik wel beter, maar toch… het knaagt.

En die FOMO, fear of missing out. Ken je dat? Ik wel! Zit je dan ‘s avonds in bed, en je checkt toch nog even Instagram. En dan zie je foto’s van een feestje waar je niet bij bent, en BOEM! Meteen dat gevoel dat je iets mist. Is dat nou echt nodig? Nee, toch? Maar ja, daar lig je dan, te piekeren.

Ik heb wel eens gelezen, ik weet niet meer precies waar, dat sociale media echt een wedstrijd is geworden. Een wedstrijdje wie het leukste leven heeft, de mooiste foto’s maakt, de meeste likes krijgt. Pff, word ik moe van! Echt, het is allesbehalve goed voor je geestelijke gezondheid, dat kan ik je wel vertellen.

En die druk! Die constante notificaties die je aandacht opeisen. Ding! Ding! Ding! Alsof alles super belangrijk is, terwijl het vaak gewoon reclame of een stomme meme is. Uitputtend, gewoon uitputtend! Soms denk ik: ik gooi dat ding gewoon het raam uit! Maar ja, dan kan ik m’n nicht in Australië weer niet spreken… zie je? Zo’n tweestrijd dus.