Kan de universiteit AI detecteren?

Kan de universiteit AI detecteren? De onzekere strijd tegen AI-gegenereerde teksten

De opkomst van krachtige AI-schrijftools zoals ChatGPT heeft universiteiten voor een nieuwe uitdaging geplaatst: het detecteren van AI-gegenereerde teksten. Hoewel plagiaatdetectiesoftware al jarenlang een gevestigde praktijk is, blijkt deze onvoldoende om de subtiele nuances van door AI gegenereerde teksten te onderscheiden van menselijke creaties. Kan de universiteit AI dus echt detecteren? Het antwoord is genuanceerd en hangt af van een aantal factoren.

De huidige AI-detectiesoftware werkt door te zoeken naar statistische onregelmatigheden in de tekst. Dit omvat zaken als de woordkeuze, zinsstructuur, voorspelbaarheid en de variatie in woordlengte en complexiteit. AI-gegenereerde teksten vertonen vaak een zekere voorspelbaarheid en een gebrek aan de onregelmatigheden die kenmerkend zijn voor menselijke schrijfstijlen. Deze software kan echter niet met 100% zekerheid vaststellen of een tekst door AI is gegenereerd.

Een belangrijke beperking is dat de detectie-algoritmes voortdurend worden bijgewerkt, evenals de AI-modellen die de teksten genereren. Een “cat-and-mouse”-spel ontwikkelt zich, waarbij de detectiesoftware probeert bij te blijven met de steeds slimmere AI-generatoren. Dit betekent dat de betrouwbaarheid van de detectie-software constant in beweging is. Een tekst die vandaag als AI-gegenereerd wordt aangemerkt, kan morgen door een verbeterde AI-generator worden geproduceerd die de detectie omzeilt.

Bovendien is de nauwkeurigheid van deze software afhankelijk van de lengte en complexiteit van de tekst. Korte teksten zijn moeilijker te detecteren, omdat er minder data beschikbaar is om statistische onregelmatigheden te identificeren. Daarnaast kunnen teksten die door een mens zijn bewerkt na generatie door AI, moeilijker te identificeren zijn. Een student die een door AI gegenereerde tekst bewerkt en aanpast, kan de signalen die de software detecteert, aanzienlijk verzwakken.

Het is dus niet zo dat universiteiten volledig machteloos zijn. AI-detectiesoftware biedt een extra hulpmiddel in de strijd tegen plagiaat, maar het is niet de ultieme oplossing. Een grondige analyse door een docent, die de tekst beoordeelt op inhoudelijke consistentie, argumentatie, stijl en originaliteit, blijft cruciaal. De software dient als een waarschuwingssignaal, dat verdere, menselijke beoordeling rechtvaardigt. De focus moet dan ook verschuiven van het louter detecteren van AI naar het bevorderen van academische integriteit door studenten te leren hoe ze op een ethische manier gebruik kunnen maken van AI-tools en hen te onderwijzen in kritisch denken en academisch schrijven. De ontwikkeling van betere detectiemethoden en het aanpassen van het onderwijs aan de nieuwe realiteit blijven essentiële onderdelen van deze voortdurende strijd.