Hoe wordt een AI model getraind?

Hoe wordt een AI model getraind? Pff… ingewikkeld verhaal, maar laat me het proberen uit te leggen. Het voelt… tja, hoe moet ik het zeggen? Een beetje alsof je een puppy probeert te leren wat “braaf” is. Je weet wel, zo’n klein, enthousiast ding dat overal op springt en alles in z’n mond stopt. Bij supervised learning – klinkt heel technisch, ik weet het – is het net alsof je die pup steeds voorbeelden geeft. “Kijk,” zeg je dan, met een koekje in je hand, “dit is een bal!” En dan laat je ‘m een bal zien. Of: “Dit is GEEN bal!” terwijl je wijst naar… tja, naar je schoen bijvoorbeeld. (Mijn hond dacht ooit dat mijn slof ook een bal was. Chaos, kan ik je vertellen.)

De AI doet dan een gokje. Raadt ie goed? Goed zo, hondje! Virtueel koekje. Raadt ie fout? Dan… dan moet je ‘m corrigeren. Niet straffen natuurlijk, maar wel een soort van subtiel aangeven: “Nee, lieverd, dat is geen bal. Probeer het nog eens.” Net zoals je met een puppy zou doen. En dat doe je dan… heel vaak. Honderden, duizenden, soms wel miljoenen keren. Ik las laatst ergens dat sommige modellen getraind worden met datasets zo groot als… nou ja, enorm. Ik weet de precieze cijfers niet meer, maar geloof me, het is veel.

En na een tijdje… na héél veel oefenen… begint het te klikken. De AI “snapt” het. Dan kun je ‘m een compleet nieuwe bal laten zien – eentje die ie nog nóóit eerder heeft gezien – en dan… dan weet ie het. “Bal!” (Of in ieder geval, zoiets. Het zegt natuurlijk niet echt “bal”, maar dat is een ander verhaal.) Het is echt… wonderlijk, eigenlijk. Hoe zoiets kan. Dat je iets kunt “leren” aan een… ding. Een computer. Zonder dat het echt “begrijpt” wat een bal is, op de manier dat wij dat doen. Of toch wel? Wie weet wat er in die digitale breintjes omgaat…

Dus ja, zo’n AI trainen… het is als een puppy opvoeden, maar dan met veel meer data en veel minder kwijl. En hopelijk kauwt ie niet je favoriete schoenen op. Hoewel… met sommige van die AI-gegenereerde afbeeldingen… misschien toch wel een beetje.