Hoe kan je checken of iets door AI is geschreven?

De AI-detector: Feilloos of fabel? Hoe herken je AI-geschreven tekst?

De opkomst van geavanceerde AI-schrijftools zoals ChatGPT en Jasper heeft een nieuwe uitdaging gecreëerd: het onderscheiden van door AI gegenereerde tekst van menselijke creaties. Hoewel deze tools indrukwekkende resultaten leveren, zijn er subtiele aanwijzingen die kunnen verraden of een tekst door een algoritme is geschreven. Het gebruik van detectieprogramma’s kan hierbij helpen, maar absolute zekerheid bieden ze niet.

Verschillende online diensten claimen AI-gegenereerde tekst te kunnen identificeren. Populaire voorbeelden zijn TextCortex, Copyleaks en zelfs Grammarly, die detectiefuncties aan hun programma’s hebben toegevoegd. Deze programma’s analyseren de tekst op verschillende parameters. Dit omvat bijvoorbeeld de woordkeuze, zinsstructuur, de complexiteit van de zinnen en de aanwezigheid van specifieke woordcombinaties die frequent voorkomen in AI-gegenereerde teksten. De software zoekt naar statistische patronen en afwijkingen van wat typisch menselijk schrijven kenmerkt. Een hoge score op ‘AI-waarschijnlijkheid’ suggereert dat de tekst waarschijnlijk door een AI is geschreven, maar het is cruciaal om te begrijpen dat dit geen definitieve bevestiging is.

De betrouwbaarheid van deze tools is echter beperkt. Hun nauwkeurigheid varieert afhankelijk van de kwaliteit van de AI die de tekst heeft gegenereerd en de specifieke tekst zelf. Een goed geschreven tekst, geoptimaliseerd door een mens, kan bijvoorbeeld de detectie omzeilen. Omgekeerd kan een minder sophisticated AI-gegenereerde tekst onterecht als menselijk worden geclassificeerd. Daarnaast ontwikkelen AI-modellen zich voortdurend, waardoor de detectiemethoden steeds moeten worden aangepast. Een detector die vandaag effectief is, kan morgen al verouderd zijn.

Het is dus niet verstandig om volledig te vertrouwen op de uitkomsten van deze programma’s. In plaats van enkel op een tool te vertrouwen, is het raadzaam om een meer holistische benadering te hanteren. Let bijvoorbeeld op:

• Monotoonheid en gebrek aan originaliteit: AI-teksten kunnen soms een monotone toon hebben en ontberen de creativiteit en eigenheid van menselijk schrijven. Herhaaldelijke formuleringen en een gebrek aan sprankelende metaforen kunnen een rode vlag zijn.
• Onlogische sprongen in de redenering: Hoewel AI steeds beter wordt, kunnen er nog steeds onlogische sprongen of inconsistenties in de redenering voorkomen.
• Onnatuurlijke zinsconstructies: Sommige AI-teksten vertonen onnatuurlijke of onhandige zinsconstructies, die een menselijke schrijver waarschijnlijk zou vermijden.
• Feitelijke onnauwkeurigheden: AI-modellen kunnen soms feitelijke onjuistheden genereren, omdat ze hun informatie uit grote datasets halen die niet altijd volledig accuraat zijn.

Uiteindelijk is het onderscheiden van AI-geschreven tekst een complex proces dat zowel technische tools als menselijke interpretatie vereist. De detectieprogramma’s kunnen een hulpmiddel zijn, maar ze vormen geen vervanging voor kritisch lezen en een scherp oog voor detail.