Wat is het verschil tussen full costing en direct costing?

Pff, full costing en direct costing… ik snap dat het verwarrend kan zijn. Het doet me denken aan die keer dat ik probeerde uit te rekenen wat mijn zelfgemaakte appeltaarten nou écht kostten. Moest ik alleen de appels en de bloem meetellen, of ook een deel van mijn huur, omdat ik de oven gebruik? Dat is eigenlijk de kern van het verschil.

Bij full costing prop je alles erin. Dus, de appels, de bloem, de suiker, ja, zelfs een stukje van die energierekening! En dan vergeet ik nog de huur, de marketing (als ik die taarten zou verkopen natuurlijk!), noem maar op. Het is alsof je een gigantische emmer hebt waar je al je kosten in gooit, en vervolgens probeert uit te vissen hoeveel elke druppel waard is. Best heftig, toch?

Direct costing is dan een stuk simpeler, bijna een verademing. Je kijkt puur naar de ingrediënten. De appels, de bloem, de suiker. Klaar. Makkelijk te berekenen, snel te overzien. Soms denk ik, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Maar ja… is het dan wel een eerlijk beeld? Want die oven staat er natuurlijk niet voor niets te loeien. En die huur moet ook betaald. Daarom neig ik toch naar full costing. Het voelt gewoon… completer. Meer realistisch. Alsof je echt weet waar je aan toe bent.

Ik las laatst ergens – ik weet niet meer precies waar, misschien in een blog of zo – dat veel bedrijven direct costing gebruiken voor snelle beslissingen. Logisch ook, het is gewoon overzichtelijker. Hoeveel appels heb ik nodig voor 10 taarten? Dat soort dingen. Maar voor het grotere plaatje, voor de lange termijn, lijkt me full costing toch echt onmisbaar. Anders mis je een deel van de puzzel. Of zie ik dat verkeerd? Het blijft een lastig verhaal, die kostenberekening… Net als bepalen wat een eerlijke prijs is voor een zelfgebakken appeltaart, eigenlijk.