Wat is een afwijking in de hersenen?

Wat is een afwijking in de hersenen? Pfff, die vraag… het voelt zo enorm, zo abstract. En dan denk ik aan mijn nichtje, Lisa. Zij heeft een MCD, een migratieafwijking in de hersenschors. Een klein foutje, zeggen ze dan. Een klein foutje… alsof je even een verkeerde afslag neemt op de snelweg van het leven, en je ineens in een heel ander landschap terechtkomt. Een landschap vol uitdagingen, vol obstakels.

Ik vind het zo oneerlijk, echt waar. Zo verschrikkelijk oneerlijk. Dat zo’n piepklein dingetje, een afwijking die je met het blote oog niet eens kunt zien, zo’n gigantische impact kan hebben. Lisa heeft epilepsie, en… ja, ze leert langzamer dan andere kinderen. Het breekt mijn hart een beetje, elke keer weer. Je ziet haar worstelen, en je voelt je zo machteloos.

Ik las laatst ergens, dat iets van, eh, 1 op de 200 kinderen ofzo wel zo’n afwijking heeft. Een gigantisch aantal, vind ik. En hoeveel van die kinderen krijgen dan ook nog eens te maken met epilepsie? Of autisme? Of andere dingen waar we eigenlijk nog maar weinig van weten? Dat is toch verschrikkelijk?

Het maakt me nederig, ja. Het zet alles wat ik belangrijk vind, even op z’n kop. Want wat is nou echt belangrijk? Succes op je werk? Een mooie auto? Nee, toch niet. Het is… het is de liefde, de verbinding, het geluk van je naasten. En de strijd die ze aangaan, die je samen aangaat. Lisa’s strijd, haar ouders strijd… het raakt me diep. En het maakt me ook bang, natuurlijk. Want wat als… wat als het mijn kind was geweest? Die gedachte alleen al… het is eng. Het is zo onvoorstelbaar.