Wat is beter, vakantiedagen opnemen of uitbetalen?

Vakantiedagen opnemen of uitbetalen? Pfff, wat een vraag! Alsof ze me vragen of ik liever chocola of… nee, wacht, geen vergelijking, want dit is veel belangrijker. Voor mij is het antwoord glashelder: opnemen, natuurlijk! Uitbetalen? Nee, dat voelt… vies. Alsof je een deel van jezelf verkoopt, weet je wel? Alsof je je kostbaarste bezit, je vrije tijd, inruilt voor een paar extra centen. En dan nog de belasting eraf… Je krijgt er uiteindelijk maar een fractie van over. Die paar euro’s extra? Serieus, dat weegt echt niet op tegen een weekje écht weg zijn. Weg van alles.

Ik herinner me nog zo’n keer, jaren geleden. Ik was doodop, werkelijk uitgeput. Mijn baas had me zelfs al een paar keer aangekeken alsof ik op het punt stond te ontploffen. Ik had toen bijna al mijn dagen laten uitbetalen, “voor een nieuwe fiets”, had ik mezelf wijsgemaakt. Een splinternieuwe fiets! Maar weet je wat? Die fiets stond er gewoon te zijn, een stomme herinnering aan al die verloren tijd, aan al die energie die ik had kunnen gebruiken om gewoon… te zijn. Niks te hoeven, gewoon te ademen.

Ik heb het toen anders aangepakt. Vorig jaar nam ik eindelijk die vakantie. Een weekje naar de kust, met mijn gezin. Schelpen zoeken met de kinderen, urenlang op het strand liggen, gewoon… zijn. Het voelde alsof iemand een kraan had opengedraaid en al mijn opgekropte spanning eruit stroomde. Ik kwam terug met een glimlach van oor tot oor, vol energie, klaar voor de volgende ronde. En geloof me, dat was veel meer waard dan die paar extra euro’s die ik anders zou hebben gekregen.

Dus, ja, ik blijf erbij: gun jezelf die vakantie! Want als je jezelf niet gunt… wie dan wel? Die extra paar euro’s? Die zijn zo weer op, verdwenen. Maar de herinneringen aan die heerlijke vakantie, die blijven. Voor altijd. En dat, vind ik, is onbetaalbaar.