Wat doet Schiphol met achtergebleven koffers?

Verloren koffers op Schiphol… Je kent het wel, die knagende onzekerheid. Sta je daar, bij de bagageband. Iedereen loopt weg, behalve jij. En de band… die stopt. Maar jouw koffer? Nergens te bekennen. Drie maanden, drie hele maanden bewaren ze die dingen daar. Drie maanden hoop je dat je je lievelingsjeans en die ene trui, die je speciaal voor die reis had gekocht, terugziet.

Stel je voor… duizenden koffers, elk jaar weer. Duizenden! Waar gaan die allemaal heen? Een vriend van me, die was zijn koffer kwijtgeraakt in Rome. Nooit meer teruggezien. Weg. Poef. Alsof hij nooit bestaan had. Na drie maanden, snap je, wordt die koffer eigendom van Schiphol. Van Schiphol?! Wat moeten ze er in hemelsnaam mee? Een kofferberg bouwen? Een kunstinstallatie maken? Wie weet.

En slechts weinigen worden herenigd met hun eigenaar. “Weinigen…” Dat woordje blijft hangen. Het klinkt zo… definitief. Alsof die koffer, met al je persoonlijke spullen, verloren is in een zwart gat. Ik zag laatst een documentaire, ik weet niet meer precies welke, maar daar zeiden ze dat er hele warehouses vol staan met achtergebleven bagage. Warehouses! Kun je het je voorstellen? Rijen en rijen koffers, tassen, rugzakken… Allemaal met een verhaal. En al die verhalen eindigen daar, in dat stille, stoffige magazijn. Is dat niet… triest?

Mijn eigen koffer is gelukkig nog nooit echt verloren gegaan, afkloppen. Een keer kwam hij wel een dag later aan. Die dag voelde als een eeuwigheid. Ik was zo blij toen ik hem weer zag! Je beseft dan pas hoe gehecht je bent aan die spullen. Het zijn niet alleen maar kleren en toiletspullen, het is een stukje van jezelf. En als dat verdwijnt… tja, dan voelt het alsof een stukje van jezelf ook verdwijnt.