Wat is de mededelingsplicht bij de koop van een woning?

Oké, hier komt mijn poging om dit artikel wat ‘menselijker’ te maken:

Wat moet je nou eigenlijk wél en niet vertellen als je je huis verkoopt? De mededelingsplicht… zucht.

Pfff, de mededelingsplicht bij de verkoop van een huis… Ik weet er alles van. Toen ik mijn oude appartement verkocht, had ik slapeloze nachten. Wat moest ik nou wél vertellen en wat niet? En wat als ik iets vergeten was?

Het komt eigenlijk hierop neer: als verkoper moet je alles melden wat je weet over gebreken aan je huis. Echt álles. Die scheur in de muur die je slim achter een kast hebt verstopt? Vertellen. Dat lekkageprobleem in de badkamer dat je telkens weer hebt opgelapt? Vertellen! Want als je iets verzwijgt, tja, dan kan de koper je later aansprakelijk stellen. En geloof me, dat wil je niet.

Maar is het dan alleen de verantwoordelijkheid van de verkoper? Nee, natuurlijk niet! Als koper moet je ook je eigen onderzoek doen. Het is niet zo dat je blindelings een huis koopt en later klaagt over dingen die je zelf had kunnen zien. Een makelaar van een vriend zei eens: “Als een gebrek met een beetje moeite te zien was, dan valt het buiten de mededelingsplicht.” Dus, kijk goed rond, vraag kritische vragen en laat je niet afschepen.

Ik herinner me nog dat ik een keer een open huis bezocht en ik zag meteen een vochtplek op het plafond. De verkoper zei er niks over, maar ik dacht meteen: “Bingo! Hier is iets niet in orde.” Ik heb doorgevraagd en uiteindelijk bleek er een klein lekkage te zijn geweest. Stel je voor dat ik dat niet had gezien!

Dus… Wat is de conclusie? Eerlijkheid duurt het langst. Open communicatie is de sleutel tot een succesvolle verkoop (en aankoop). Als verkoper moet je open kaart spelen en als koper moet je je ogen open houden. Is het soms lastig? Ja. Voelt het soms oneerlijk? Misschien. Maar uiteindelijk is het beter voor iedereen. Want wie wil er nou achteraf gezeur en gedoe? Niemand toch?