Wat is de kortste huurperiode?

Wat is de kortste huurperiode?

In Nederland is de kortste huurperiode wettelijk vastgelegd op zes maanden. Dit betekent dat een verhuurder een huurovereenkomst niet eerder dan zes maanden na de aanvang ervan kan opzeggen.

Deze regelgeving is vastgelegd in artikel 21 van de Huisvestingswet. Het doel hiervan is om huurders te beschermen tegen onredelijke uitzettingen. Als een huurder na afloop van een kortere huurperiode, bijvoorbeeld vier maanden, weigert te vertrekken, creëert dit een juridisch probleem voor de verhuurder.

Het is belangrijk op te merken dat deze regelgeving alleen geldt voor woonruimte. Voor bedrijfsruimte gelden andere regels.

Gevolgen van een te korte huurperiode

Als een verhuurder een huurovereenkomst aangaat voor een periode korter dan zes maanden, is deze overeenkomst in principe ongeldig. De huurder kan zich beroepen op het wettelijke recht om zes maanden in de woning te blijven.

De verhuurder kan in dit geval een ontruimingsprocedure starten, maar dit is een lang en kostbaar proces. Het is daarom raadzaam voor verhuurders om zich aan de wettelijke huurperiode van zes maanden te houden.

Uitzonderingen

Er zijn enkele uitzonderingen op de regelgeving over de kortste huurperiode. Zo is het mogelijk om een huurovereenkomst aan te gaan voor een periode korter dan zes maanden als:

• De woning wordt verhuurd aan een familielid of een naaste
• De huurder de woning nodig heeft voor een tijdelijke periode, bijvoorbeeld vanwege een tijdelijke werkgelegenheid
• De verhuurder de woning zelf wil gaan bewonen

In deze gevallen is het belangrijk om een duidelijke schriftelijke overeenkomst op te stellen waarin de reden voor de korte huurperiode wordt vermeld.