Waar bestaat onderwijs uit?

Waar bestaat onderwijs eigenlijk uit? Die vraag, die blijft me achtervolgen. Ik bedoel, echt, waar bestaat het uit? Niet in saaie schema’s, maar in het gevoel, in de herinneringen…

Denk aan de basisschool, weet je nog? Regulier voor mij, maar mijn buurjongen, Thomas, zat op speciaal onderwijs. Heel anders, dat wel. Hij had een andere aanpak nodig, een andere manier van leren. En dat is toch juist wat onderwijs zou moeten zijn, toch? Een plek waar iedereen, ongeacht zijn achtergrond of mogelijkheden, kan groeien?

Dan het voortgezet onderwijs… zeven verschillende vormen! VMBO, HAVO, VWO… Ik zat op de HAVO, een worsteling was het soms. Die gigantische berg aan huiswerk, de frustratie als je iets niet snapte… Maar ook de leuke momenten met vrienden, de eerste liefde, de ontdekking van wat ik echt leuk vond. Die herinneringen zijn veel waardevoller dan cijfers op een rapport, vind ik.

En dan… de grote stap naar het vervolgonderwijs. HBO, WO, MBO… ik koos voor HBO, een keuze die me echt heeft gevormd, al was het soms pittig. Ik denk nog steeds aan die ene tentamenweek, toen ik op vier uur slaap drie tentamens moest halen… Ik heb het gehaald hoor, maar het voelde alsof ik zes maanden oud was geworden.

Het is eigenlijk een soort ladder, hè? Van die simpele ABC’tjes op de basisschool tot supergespecialiseerde opleidingen. Een gelaagde structuur, zo noemen ze dat. Klopt ook wel. Maar voor mij is het meer dan dat. Het gaat over vallen en opstaan, over ontdekken wie je bent, over vriendschappen sluiten en leren omgaan met teleurstellingen. Het is een reis, een lange, soms hobbelige weg, maar wel een die je vormt. En aan het eind van die reis? Dan sta je er, hopelijk, sterker en wijzer. Althans, dat hoop ik toch.