Hoe geef ik antwoord op een vraag?

Pff, vragen beantwoorden… Ik vind het eigenlijk best wel een dingetje, weet je? Niet zo van: “Oh nee, een vraag!”, maar meer van, “Hoe kan ik hier nou echt goed op antwoorden?”

Het begint allemaal met luisteren, denk ik. Echt luisteren. Ken je dat, dat je al een antwoord in je hoofd hebt voordat iemand überhaupt is uitgepraat? Ik dus wel. Maar ik probeer dat dus niet meer te doen. Even stil zijn, de vraag echt tot me laten doordringen. Zo’n korte pauze, een soort van… adempauze voor mijn hersens. Helpt echt!

En dan komt het lastige: wat ga ik zeggen? Eerlijk zijn is cruciaal. Geen bullshit, gewoon recht voor z’n raap. Maar hoe doe je dat dan, zonder bot over te komen? Ik probeer het altijd te koppelen aan iets concreets. Een voorbeeld, een klein verhaaltje…

Weet je, laatst vroeg iemand me hoe ik omga met stress. Nou, stress! Dat kennen we allemaal, toch? In plaats van een vaag antwoord over “mindfulness” ofzo, vertelde ik over die keer dat ik een deadline compleet had gemist. Echt een ramp! Maar ik vertelde dus hoe ik dat heb opgelost, stap voor stap. En wat ik ervan heb geleerd. Dat maakt het antwoord toch veel echter, denk ik?

Cijfers zijn ook fijn, als je ze hebt. Onderzoekje hier, statistiekje daar… Maar niet als een droge opsomming! Meer van: “Hé, ik las laatst dat 70% van de mensen dit en dat ervaart. Interessant, toch?”

Het allerbelangrijkste is, denk ik, dat diegene zich gehoord voelt. Dat ze snappen dat ik er even over heb nagedacht. Dat mijn antwoord… nou ja, gemeend is. Want wat heb je eraan als je een perfect antwoord geeft, maar de ander voelt zich niet begrepen? Dan ben je eigenlijk nergens, toch? Geeft me echt voldoening als ik zie dat ik iemand heb kunnen helpen. Ja, dat is wel een fijn gevoel. Zo’n momentje van verbinding, weet je wel? Het maakt de vragen ook een beetje minder eng, haha!