Wat te doen tegen urge-incontinentie?

O jee, urge-incontinentie… Wie kent het niet, dat vreselijke, plotselinge gevoel? Alsof je blaas een eigen leven leidt en gewoon moet leeg! Ik weet er alles van, geloof me. Die paniek, dat rennen naar de wc… soms nét te laat. Herkenbaar?

Wat kun je er dan aan doen? Tja, dat is de vraag die ik me ook al jaren stel. En geloof me, ik heb van alles geprobeerd!

Ten eerste, dat drinkpatroon. Het is niet leuk, maar echt waar: minder drinken, vooral ‘s avonds. Ik weet het, ik hou ook van een wijntje voor het slapengaan. Maar die extra glazen water, of zelfs die thee, zorgen voor nachtelijke tripjes naar de wc. En laat dat nou net het ergste zijn. Dus ja, discipline is key. Hoeveel minder? Moeilijk zeggen, ik heb gemerkt dat ik mezelf een beetje moet ‘afleren’ om constant te drinken. Kleine slokjes overdag, en echt minderen na 18:00 uur.

Dan is er blaastraining. Nou, dat is een dingetje. Gewoon, regelmatig naar de wc, zelfs als je maar een klein beetje aandrang voelt. Het klinkt makkelijk, maar in het begin voelde het zo onnatuurlijk! Ik moest mezelf echt dwingen, mijn lichaam leek bijna in opstand te komen. Maar het werkt wel. Langzaam maar zeker krijg je meer controle. Ik heb echt een schema gemaakt; elke 2 uur ging ik, ongeacht of ik moest of niet. Een soort geprogrammeerde plaspauze, zo voelde het.

En dan bekkenfysiotherapie. Dat is toch wel de meest effectieve optie, denk ik. Ik heb een paar behandelingen gehad en wow, wat een verschil! De oefeningen zijn niet altijd makkelijk – sommige doen best pijn, zelfs – maar ze versterken je bekkenbodemspieren. En een sterkere bekkenbodem is je beste vriend, zeker als je last hebt van urge-incontinentie. Vergeet niet dat ze je kunnen leren om de juiste spieren aan te spannen, en dat scheelt echt een hoop!

Dus ja, geen wondermiddel, helaas. Het is een combinatie van aanpassingen, geduld en misschien wel professionele hulp. Maar ik zeg je eerlijk; het leven zonder die constante angst voor een ongelukje, dat is het allemaal waard! En wie weet, misschien helpt dit verhaal jou ook een beetje op weg. Sterkte!