Is make-up goed voor kinderen?

Pfoe, make-up bij kinderen… Ik weet het niet hoor. Het doet me echt wel wat. Zie je die kleine meisjes soms, opgemaakt alsof ze naar een gala gaan? Hun huidje, zo teer en zacht, volgesmeerd met… tja, met wat eigenlijk? Al die chemische troep. Het voelt gewoon niet goed. Ik las laatst ergens – ik weet niet meer precies waar, misschien op Facebook? – dat sommige van die stoffen echt schadelijk kunnen zijn. Irritaties, allergieën… Wie weet wat nog meer.

Mijn nichtje, Lisa, is zes. Ze smeert stiekem mijn lippenstift op als ik er ben. Het is schattig, natuurlijk, maar ook een beetje… zorgwekkend. Wil ze nou al zo graag op een volwassene lijken? Ze is toch nog zo klein! Laatst had ze rode vlekken op haar gezicht. Van die goedkope glitter make-up die ze ergens op een kinderfeestje had gekregen. Haar moeder was woest. Terecht, denk ik dan. Kinderen moeten toch gewoon lekker kind kunnen zijn? Met modder spelen, in bomen klimmen, in plaats van zich zorgen te maken over eyeliner en mascara.

Ik bedoel, ik snap het wel, die aantrekkingskracht van make-up. Ik was zelf ook dol op tutten vroeger. Met de make-up van mijn moeder spelen. Maar dat was spelen, he. Niet echt dragen. En al helemaal niet elke dag. Als ik nu al die jonge kinderen zie, compleet opgemaakt… Ik vraag me dan af: waarom? Wie legt hun die druk op? Is het social media? Of de influencers? Het is toch veel leuker om met een blozend gezicht van het buitenspelen rond te rennen, dan met een perfect gecontourde snoet? Nou ja, dat vind ik dan, hè. Misschien ben ik gewoon ouderwets.