Hoe kun je zien dat je baby gelukkig is?

Oké, hier komt mijn poging om dat artikel wat persoonlijker te maken. Laat me weten wat je ervan vindt!

Hoe wéét je nou of je baby echt happy is?

Eerlijk? In het begin voelde ik me soms net een detective. Was dat nou een krampje of een glimlach? Snapt hij überhaupt wel wat er gebeurt? Je wilt zo graag dat je kleintje het fijn heeft, toch? En die kleine hummeltjes, die kunnen je dat natuurlijk niet zomaar vertellen.

Maar met de tijd… leer je de signalen herkennen. Het is bijna alsof ze een geheime taal spreken, en jij leert de woorden.

Wat ik merkte, bijvoorbeeld: een relaxed, zacht lijfje. Weet je, van die open handjes? Geen vuistjes, geen spanning. Gewoon… ontspannen. Dat was voor mij vaak al een eerste teken.

En dan dat in elkaar kruipen van plezier! Dat had mijn kleine man, Tom, altijd als ik hem kietelde. Zijn hele lijfje krulde op, hij kneep zijn ogen dicht en… ja, toen wist ik gewoon dat hij het naar zijn zin had. En wat een heerlijk gevoel geeft dat!

Maar het mooiste… het mooiste vond ik toch wel dat stralende gezichtje. Die blik in hun ogen. Er is geen woordenboek dat die emotie kan beschrijven. Alleen maar pure, onvervalste vreugde. En je wéét het gewoon.

En de geluidjes! Oh, de geluidjes. Dat eerste gebrabbel, die kleine lachjes. Weet je, volgens een onderzoek (ik las het ergens op internet, geloof ik, maar dat is dan wel weer een beetje dubieus natuurlijk, maar goed) zijn baby’s al heel vroeg in staat om verschillende klanken te onderscheiden die verbonden zijn aan positieve emoties. Ze ‘zien’ niet alleen dat je lacht, ze horen het ook. En ze reageren erop. Dus brabbel lekker terug!

Ik weet nog dat Tom zijn eerste “uh-huh” geluidjes maakte toen ik hem voorlas. Simpele versjes, hoor. Maar hij reageerde erop. En ik dacht: “Yes! Hij vindt het leuk!”. En dat is alles wat je wilt, toch?

Dus ja, hoe weet je of je baby gelukkig is? Kijk goed. Luister goed. Voel goed. En vertrouw op je instinct. Je zult het merken. Echt waar. En het is magisch.