Hoe lang moet je je ex-alimentatie betalen?

Pfoe, alimentatie… Dat is echt zo’n woord waar ik de rillingen van krijg. Vijf jaar, zeggen ze dan, maximaal. Vijf jaar! Alsof dat niks is. Vijf jaar je rot betalen… Denk je dat je dan zomaar klaar bent met alles? Ik weet nog dat mijn buurman, die had ook zoiets, die zei: “Vijf jaar lijkt een eeuwigheid, man! Elke maand weer die pijn!”

En dan die regel, hè, van de helft van de huwelijksduur als het minder dan tien jaar was. Een half jaar getrouwd? Drie maanden alimentatie? Nou, dat voelt toch gewoon… koud? Alsof je huwelijk, je hele relatie, gereduceerd wordt tot een of andere stomme rekensom. Is dat het nou echt? Is dat alles wat er telt? Ik zou er echt kapot van zijn. Want het gaat toch om méér dan alleen een juridische termijn, toch? Het gaat om een stuk van je leven, om verdriet, om dromen die uiteen zijn gespat.

Maar ja, het hangt er natuurlijk allemaal vanaf. Hoe de situatie is, wat de afspraken waren. Voor sommige mensen is die vijf jaar waarschijnlijk nog veel te kort. Die ex staat dan misschien helemaal aan de grond, kan niet voor zichzelf zorgen. En voor anderen, nou ja, voor anderen voelt het alsof ze levenslang gestraft worden. Vijf jaar… soms lijkt het een eeuwigheid, en soms… soms is het misschien niet eens genoeg. Wat is eerlijk, eigenlijk? Ik weet het soms echt niet.