Wat zijn neurogene pijnen?

Neuropathische pijn… Pff, wat een woord. Het klinkt zo… klinisch. Zo afstandelijk. Maar laat me je vertellen, het is allesbehalve dat. Het is rauw. Het is echt. En het is vreselijk. Het is die knagende, brandende, stekende pijn die je voelt, ook al is er niks om te zien. Geen wond, geen blauwe plek, niks. Je lichaam, je eigen lijf, liegt tegen je. Het schreeuwt van de pijn, terwijl er eigenlijk geen reden voor is. Hoe bizar is dat?

Beschadigde zenuwen… ze sturen signalen uit, als een soort vals alarm. Maar je hersenen, die luisteren natuurlijk wel. En dus… pijn. Constant, of in golven. Soms is het een doffe zeurende pijn, dan weer een scherpe steek. Onvoorspelbaar. Net toen je dacht dat het weg was, BAM! Daar is het weer.

Ik weet het, want ik heb het zelf meegemaakt. Na mijn operatie… die vreselijke zenuwpijn in mijn been. Dagen, weken, maanden… het leek wel een eeuwigheid te duren. Slapen? Vergeet het maar. Concentreren op mijn werk? Onmogelijk. Zelfs een simpel gesprek voeren was soms al te veel gevraagd. Ik voelde me zo… geisoleerd. Alsof niemand me begreep. Ze zagen immers niks.

Ik las ergens dat iets van 7 tot 10% van de mensen er last van heeft. Miljoenen dus! Best wel veel, toch? Maar toch voelde ik me alleen. Alsof ik de enige was die met dit bizarre probleem rondliep.

En wat doe je eraan? Tjah, dat is een verhaal apart. Pilletjes, therapie… Het is een zoektocht. Een lange, slopende zoektocht. Maar je moet doorgaan. Je móet. Want leven met die constante pijn… nee, dat wil je niet. Dat wens je je ergste vijand niet toe.

#Neurogene Pijn #Neuropathie #Zenuwpijn