Wat zijn de oorzaken van urge-incontinentie?

Urge-incontinentie… Het woord alleen al. Het klinkt zo… klinisch. Maar de realiteit? Die is allesbehalve klinisch. Die is gewoon… vernederend. Weet je nog die keer op dat bruiloft? Prachtige dag, maar ik zat de hele tijd te stressen. Elk klein kuchje, elk beetje extra champagne, voelde als een tijdbom. En ja hoor, daar ging ik weer. De schaamte… Ik kon wel door de grond zakken.

Wat is de oorzaak van al dat ongemak? Dokter zei iets over een geïrriteerde blaas. Een soort opstandige blaas, die plots besluit dat-ie nu moet leeg. Oftewel, een overactieve blaas. Die zenuwen, die schieten helemaal door het lint. Ze sturen gewoon de verkeerde signalen. Alsof je lichaam plotseling besluit dat het tijd is voor een waterbom-aanval, zonder enig waarschuwingssignaal. En dat is dan niet grappig. Dat is… frustrerend. Heel, heel frustrerend.

Ze zeiden ook iets over… acht van de tien mensen? Iets in die richting. Een gigantisch percentage, toch? Toen ik dat hoorde, voelde ik me meteen iets minder alleen. Alsof ik niet de enige gek ben met zo’n rebellie in haar lichaam. Maar alleen voelen helpt natuurlijk niet. Gelukkig zijn er manieren om hiermee om te gaan, heb ik gehoord. Behandelingen, therapieën… dingen die je kunnen helpen om weer wat controle terug te krijgen. En dat is toch wat je wilt, toch? Die controle terugkrijgen. Geen gênante ongelukjes meer. Gewoon… normaal kunnen leven.

Het is een lange weg, ik weet het. Maar ik ben vastbesloten om die weg te gaan. Want ik weiger om me door dit te laten overheersen. Dit… dit klote urge-incontinentie. Ik ga die opstandige blaas temmen! Of tenminste, dat hoop ik.