Wat is interprofessionele samenwerking in de GGZ?

Interprofessionele samenwerking in de GGZ… Pfff, wat een term. Maar weet je, als ik er echt over nadenk, dan zie ik… een orkest. Ja, echt! Al die verschillende instrumenten, de psychiater met zijn… diepe analyses, de psycholoog die luistert, écht luistert, de verpleegkundigen die er altijd zijn, dag en nacht, de ervaringsdeskundige… die weet hoe het is, die donkere plek, en de sociaal werker die de weg wijst in die wirwar van regels en instanties. Allemaal spelen ze hun eigen partij. Soms een beetje vals, soms hapert het, maar samen… samen creëren ze iets moois.

Voor de cliënt. Denk ik dan. Hopenlijk. Want daar draait het toch om? Die ene persoon, midden in die storm. Die melodie, dat is de behandeling. En die moet kloppen. Moet helen. Of in ieder geval… een beetje troost bieden.

Ik herinner me die ene jongen, Mark. Zo verloren. De psychiater had zijn diagnose, de psycholoog praatte met hem, maar het was de ervaringsdeskundige die de connectie maakte. Die snapte hem. Die had diezelfde leegte gevoeld. En ineens… zag je Mark opfleuren. Een sprankje hoop. Dat is die synergie, denk ik. Meer dan één plus één is twee. Zoiets. Moeilijk uit te leggen. Maar… voelbaar. Heel intens.

Het is niet altijd makkelijk, die samenwerking. Ego’s, miscommunicatie… je kent het wel. Soms vraag ik me af… doen we het wel goed? Kunnen we nog beter? Maar dan zie ik weer zo’n moment, zoals bij Mark… en dan weet ik het weer. Die gedeelde verantwoordelijkheid, dat respect voor elkaars expertise… dat is essentieel. Echt. Het is… bijna magisch. En hartverwarmend. Ja, echt hartverwarmend.