Wat gebeurt er bij retentie?

Urineretentie: Wanneer de blaas zijn werk niet kan doen

Urineretentie, of het vastzitten van urine, is een aandoening waarbij de blaas niet in staat is om de urine volledig te legen. Dit betekent dat de urine zich ophoopt in de blaas, wat leidt tot een overvolle en opgezette blaas. De gevolgen kunnen variëren van mild ongemak tot ernstige gezondheidsproblemen, afhankelijk van de ernst en de onderliggende oorzaak van de retentie.

Het mechanisme achter urineretentie:

Normaal gesproken coördineert het zenuwstelsel de samentrekking van de blaasspieren en de ontspanning van de sluitspieren (de spieren die de urinebuis afsluiten), waardoor de urine soepel kan worden geloosd. Bij urineretentie verloopt dit proces echter niet zoals het hoort. Dit kan verschillende oorzaken hebben, zoals:

• Obstructie: Een fysieke belemmering in de urinewegen, zoals een vergroting van de prostaat bij mannen, blaasstenen, tumoren of stricturen (vernauwingen) in de urethra (urinebuis). Deze obstructies verhinderen de vrije afvoer van urine.

• Neurogene blaas: Schade aan de zenuwen die de blaas controleren, bijvoorbeeld door een ruggenmergletsel, multiple sclerose of diabetes, kan leiden tot een disfunctie van de blaas, waardoor deze niet goed kan samentrekken of de sluitspieren niet goed kan ontspannen.

• Medicatie: Bepaalde medicijnen, waaronder sommige antihistaminica, anticholinergica en opiaten, kunnen de blaasfunctie belemmeren en urineretentie veroorzaken.

• Psychologische factoren: In zeldzame gevallen kan urineretentie een gevolg zijn van psychogene factoren, zoals stress, angst of trauma, die de normale blaasreflexen verstoren.

• Medicatie bijwerkingen: Sommige medicijnen, zoals antidepressiva, pijnstillers en antihistaminica, kunnen urineretentie als bijwerking hebben.

Symptomen van urineretentie:

De symptomen variëren afhankelijk van de ernst van de retentie. Ze kunnen onder andere zijn:

• Een constant gevoel van een volle blaas: Zelfs na het plassen.
• Moeite met plassen: Zwakke of onderbroken urinestraal.
• Druk of pijn in de onderbuik: Een opgeblazen gevoel.
• Frequent plassen in kleine hoeveelheden: Het lichaam probeert de overvolle blaas te legen, maar slaagt er slechts gedeeltelijk in.
• Incontinentie (in sommige gevallen): Overloopincontinentie, waarbij kleine hoeveelheden urine lekken ondanks een volle blaas.

Gevolgen van onbehandelde urineretentie:

Onbehandelde urineretentie kan leiden tot ernstige complicaties, zoals:

• Blaasbeschadiging: Chronische overrekking van de blaas kan leiden tot verlies van blaasfunctie.
• Urineweginfecties (UWI): De stilstaande urine is een broedplaats voor bacteriën.
• Nierbeschadiging: De toenemende druk in de blaas kan de urine terugduwen naar de nieren, wat kan leiden tot nierfalen.
• Sepsis: Een ernstige, levensbedreigende infectie die zich door het hele lichaam verspreidt.

Behandeling van urineretentie:

De behandeling hangt af van de oorzaak en de ernst van de retentie. Dit kan bestaan uit:

• Cathéterisatie: Het plaatsen van een katheter om de urine af te voeren.
• Medicatie: Medicijnen om de blaasspieren te ontspannen of de urineproductie te verminderen.
• Chirurgie: In sommige gevallen is een operatie nodig om een obstructie te verwijderen.
• Behandeling van de onderliggende oorzaak: Adresseren van neurologische aandoeningen, prostaatproblemen, etc.

Het is essentieel om bij symptomen van urineretentie direct medische hulp te zoeken. Een vroege diagnose en behandeling kunnen ernstige complicaties voorkomen en de blaasfunctie behouden.