Wat doet 2 weken niet roken met je lichaam?

Twee weken… twee hele weken geen sigaret aangeraakt. Kan je het geloven? Ik in ieder geval wel, want ik heb het zelf meegemaakt. Het voelt… raar. Leeg bijna. Alsof er een stukje van je routine mist. Maar goed, een goed soort leegte. Die eerste paar dagen, pfff… moeilijk. Ik herinner me nog dat ik constant op zoek was naar iets… mijn handen wisten niet waar ze heen moesten. Ik pakte dan maar een pen, of begon te friemelen aan… nou ja, aan alles eigenlijk.

Maar na een week, of iets langer, begon ik het te merken. Die trap op naar mijn appartement… vroeger moest ik halverwege echt even bijkomen, hijgend als een postkoetspaard. En nu? Nu loop ik zo door. Bijna alsof het… normaal is. Gek toch, hoe snel je lichaam zich aanpast. Of nou ja, begint aan te passen.

En mijn huid! Ik had niet eens door hoe grauw die was geworden. Een vriendin zei laatst: “Je straalt!” Serieus? Ik dacht dat ze een grapje maakte. Maar toen ik in de spiegel keek… tja, misschien had ze toch gelijk.

Die vieze smaak in mijn mond is ook weg. Eindelijk kan ik weer echt proeven. Ik at laatst een appel… zo’n simpele, rode appel. En ik zweer het je, het was alsof ik voor het eerst in jaren een appel at. Zo’n explosie van smaak! Wie had gedacht dat zoiets simpels zoveel verschil kon maken?

Ik las ergens dat na twee weken je bloeddruk en hartslag al verbeteren. Hoeveel precies weet ik niet meer, iets met percentages… maar goed, dat is toch positief, niet? Ik voel me in ieder geval een stuk fitter. Ik ga zelfs weer ’s avonds hardlopen, iets wat ik al jaren niet meer had gedaan. En ik hou het langer vol! Niet dat ik nu een marathon ga lopen, maar toch… Vooruitgang!

Het is nog steeds moeilijk hoor, die verleiding is er nog steeds. Soms zie ik iemand roken en denk ik… Ach, eentje maar. Maar dan denk ik aan die appel, aan die trap, aan hoe ik me nu voel… en dan laat ik het toch maar zitten. Hopelijk voorgoed. Want eerlijk is eerlijk, dit is beter. Véél beter.