Waarom echo van de blaas?

11 weergave

Bij een flowmetrie wordt de urineflow gemeten. Daarna wordt met een echo van de blaas gecontroleerd hoeveel urine er nog in de blaas achterblijft na het plassen. Dit onderzoek wordt gedaan om te kijken of de blaas goed leeg kan worden geplast. Als er te veel urine achterblijft, kan dit namelijk klachten veroorzaken.

Opmerking 0 leuk

De echo van de blaas: een kijkje in de resturine

Een volle blaas, het gevoel van moeten plassen en vervolgens de verlichting die volgt… voor de meeste mensen is dit een vanzelfsprekend proces. Maar voor anderen kan het plassen een ware uitdaging zijn. Om de oorzaak van problemen met het legen van de blaas te achterhalen, wordt vaak een combinatie van onderzoeken ingezet. Een belangrijk onderdeel daarvan is de echografie van de blaas, vaak in combinatie met een flowmetrie. Maar waarom is deze blaasecho zo belangrijk?

De flowmetrie meet de snelheid en hoeveelheid waarmee urine de blaas verlaat. Dit geeft een indicatie van de kracht en efficiëntie van de blaascontractie en de doorgankelijkheid van de urinebuis. Echter, de flowmetrie alleen vertelt niet het hele verhaal. Het is namelijk mogelijk dat iemand een normale flow heeft, maar toch een aanzienlijke hoeveelheid urine in de blaas achterlaat. Hier komt de blaasecho om de hoek kijken.

Na de flowmetrie wordt met behulp van een echo, een niet-invasieve en pijnloze procedure, de hoeveelheid resturine gemeten. De echografie maakt gebruik van geluidsgolven om een beeld van de blaas te creëren, waardoor de hoeveelheid urine die na het plassen nog in de blaas achterblijft (de resturine) nauwkeurig kan worden bepaald. Deze hoeveelheid wordt uitgedrukt in milliliters.

Een kleine hoeveelheid resturine is normaal, maar een te grote hoeveelheid kan verschillende oorzaken hebben en leiden tot diverse klachten. Deze klachten kunnen variëren van frequente urineweginfecties (urineweginfecties ontstaan sneller in stilstaand water), tot een constant gevoel van een volle blaas, ongemak, incontinentie (ongewild urineverlies), en zelfs nierproblemen op de lange termijn.

De oorzaken van een te grote hoeveelheid resturine zijn divers. Denk hierbij aan:

  • Neurogene blaas: Een aandoening waarbij de zenuwverbinding tussen de hersenen en de blaas verstoord is.
  • Obstructie: Een verstopping in de urinebuis, bijvoorbeeld door een vergroting van de prostaat bij mannen, of een vernauwing in de urinebuis.
  • Blaaszwakte: De spieren van de blaas zijn niet sterk genoeg om de blaas volledig te legen.
  • Medicatie: Bepaalde medicijnen kunnen invloed hebben op de blaasfunctie.

De informatie die verkregen wordt uit de blaasecho, in combinatie met de resultaten van de flowmetrie en andere onderzoeken, helpt de arts bij het stellen van een diagnose en het opstellen van een behandelplan. Afhankelijk van de oorzaak kunnen behandelingen variëren van medicatie tot fysiotherapie (bekkenbodemfysiotherapie) en in sommige gevallen zelfs een operatie.

Kortom, de echo van de blaas is een waardevol onderzoek dat cruciale informatie levert over de blaasfunctie en helpt bij het identificeren en behandelen van problemen met het legen van de blaas, zodat patiënten weer zorgeloos kunnen genieten van een goed functionerende blaas.