Is lopen goed bij zenuwpijn?

Zenuwpijn… pff, ken ik. Die stekende, brandende, zeurende ellende. Alsof er kleine duiveltjes met naalden in je zitten te prikken. Lopen? Ja, soms denk ik, misschien helpt het. Even de benen strekken, de boel losmaken. Maar dan… die eerste stap, en bam! Weer die scherpe pijn. Ik herinner me nog die ene keer, ik was in het bos, dacht: frisse lucht, vogeltjes, even mijn hoofd leegmaken. Nou, mijn hoofd was leeg, maar van de pijn! Ik heb toen echt moeten schuifelen terug naar de auto, zó vernederend. Dus lopen… ja, misschien. Maar luister naar je lijf! Als het roept “Stop!”, dan stop je. Punt.

Forceren? Echt niet. Dan denk je misschien: “Kom op, even doorzetten!”, maar nee. Geloof me, ik spreek uit ervaring. Het wordt alleen maar erger. Een beetje wandelen, rustig aan, oké. Maar als het pijn doet? Gewoon niet doen. Je lichaam probeert je iets te vertellen. Het is geen wedstrijdje “wie het meeste pijn kan verdragen”.

Ooit las ik ergens dat iets van 70% van de mensen met rugpijn baat heeft bij regelmatig bewegen… Klinkt veelbelovend, toch? Maar ja, welke 70%? Ben ik daar één van? Geen idee. Daarom, die chiropractor of arts… Gewoon gaan! Niet zelf dokteren met pijnstillers. Die maskeren de pijn alleen maar. Je moet de oorzaak aanpakken.

Het is zoeken, weet ik. Die balans tussen bewegen en rust. Soms denk ik: ik móet bewegen, anders word ik helemaal stijf. En andere dagen kan ik alleen maar op de bank liggen, vergaan van de pijn. Het is… frustrerend. Maar opgeven? Nee, dat doe ik niet. Het is een proces, denk ik dan maar. Een lang, soms pijnlijk proces. Maar hopelijk vind ik ooit die balans.