Hoe ontstaat loze aandrang?

Hoe ontstaat die verschrikkelijke loze aandrang eigenlijk? Ik bedoel, wie kent het niet? Dat knagende, dringende gevoel, je moet echt, maar dan…komt er niks. Frustrerend! Pure, onnodige ellende. Soms denk ik wel eens: waar komt dat nou vandaan, dat gekke lichaam van me?

Blijkbaar kan het komen door die dunne darm, die dan een beetje verzakt, en tegen je endeldarm aan drukt. Zo’n interne kortsluiting, zeg maar. Een soort… misverstand tussen organen. Of een grapje van het universum, dat niet grappig is. Ze noemen het een enterocele, schijnt het. Klinkt meteen al zo… griezelig, hè? Alsof er een klein monster in je buik woont dat je plaagt.

Ik herinner me nog goed die keer op vakantie, in Italië. Prachtig uitzicht, heerlijke pasta, en dan… dat gevoel. Precies op het moment dat we op het punt stonden om naar dat schitterende strand te lopen. Jeetje, wat baalde ik. Het was geen prettige ervaring, om het zacht uit te drukken. Ik heb toen maar een uur in een cafeetje gezeten, een ijskoffie gedronken, en hopen dat het over zou gaan. Gelukkig wel. Maar, die angst… die blijft.

Ik heb er nog niet echt iets aan gedaan. Misschien moet ik toch maar eens naar de dokter? Zou hij/zij er iets aan kunnen doen? Of is het gewoon iets wat je moet accepteren? Ach, ik weet het niet. Het lijkt me wel een beetje eng, om eerlijk te zijn, een dokter bezoeken voor zoiets… Maar ja, misschien is het toch verstandiger dan maar door te lopen met die steeds terugkerende irritatie. Wat denk je zelf? Zou ik het moeten doen? Of toch nog even afwachten? Moeilijke keuzes, dit leven…