Hoe lang duurt het herstel na een vitamine B12-tekort?

Oké, hier gaan we dan. Ik ga proberen dit artikel te bewerken vanuit mijn eigen, meer persoonlijke ervaring en gevoel. Het is geen strak wetenschappelijk verslag, maar hopelijk herken je de menselijke kant erin.

Hoe lang duurt het herstel na een vitamine B12-tekort? Pfff, een lastige vraag…

Herstel na een B12-tekort? Laat me je dit zeggen: het is echt geen sprintje, meer een… marathon. Ik weet er alles van. Echt alles. Een vriendin van me – die worstelde er zo mee. Volledig herstel… dat kan dus echt jaren duren, hè? Jaren! Vooral als je het over neurologische schade hebt. Die zenuwen, die zijn niet zomaar weer in orde, begrijp je?

Het is moeilijk om een precies antwoord te geven. Het hangt echt af van hoe erg het tekort was, hoe lang het al duurde. Een beetje zoals met een plant die je vergeten bent water te geven. Als je er op tijd bij bent, is het zo gepiept. Maar als-ie al helemaal slap hangt… dan duurt het even voordat-ie weer opleeft. Zo is het met je lichaam ook, denk ik dan.

Geduld… oh, dat is het toverwoord. Echt waar. Geduld is essentieel. En het stomme is: klachten verdwijnen niet allemaal tegelijk, bam! Nee, het gaat heel geleidelijk. Soms merk je even niks en dan denk je: “Hé, is dit het dan?” En dan komt er weer een terugval. Frustrerend, toch?

Ik herinner me dat mijn vriendin, ze had constant last van vermoeidheid en tintelingen in haar handen. Ze had zo’n zin om weer te gaan hiken, maar dat lukte gewoon niet. Na maanden van injecties en pillen zei ze uiteindelijk: “Ik voel me wel iets beter, maar het is nog steeds niet zoals vroeger”. Snap je wat ik bedoel?

En weet je, ik heb ergens gelezen dat… uhm… laat me even kijken… ja, dat er een onderzoek was (weet niet meer precies waar), dat bij sommige mensen het herstel echt meer dan een jaar kon duren! Zelfs met de juiste behandeling. Dat is toch te gek voor woorden?!

Dus ja, wees geduldig. Wees lief voor je lichaam. En geef niet op. Ook al duurt het lang, er is hoop. En misschien is het wel een goed idee om gewoon je huisarts in te schakelen en te vragen: “Hoe zit het nu precies bij mij?”. Dat kan een hoop zorgen wegnemen, denk ik dan.