Wat kost een tankkaart aan de werkgever?
De werkgever ziet een tankkaart vaak als een aantrekkelijk alternatief voor een loonsverhoging. Ondanks dat de werknemer belasting betaalt over het voordeel, bespaart de werkgever op patronale bijdragen, waardoor de tankkaart uiteindelijk voordeliger uitpakt dan een directe verhoging van het brutosalaris. Dit maakt het een kostenefficiënte manier om werknemers te belonen.
De Tankkaart: Een Kosteneffectieve Beloning voor Werknemers?
De tankkaart wint steeds meer terrein als secundaire arbeidsvoorwaarde. Voor werkgevers presenteert hij zich als een aantrekkelijk alternatief voor een salarisverhoging, maar wat kost een tankkaart de werkgever eigenlijk? Het antwoord is niet eenduidig en hangt af van verschillende factoren, maar een grondige analyse laat zien dat het vaak voordeliger is dan een directe loonsverhoging.
De schijnbare eenvoud van de tankkaart:
Op het eerste gezicht lijkt de kostprijs van een tankkaart eenvoudig te berekenen: de daadwerkelijke brandstofkosten plus de maandelijkse of jaarlijkse kosten van de tankkaart zelf. Dit is echter een te simpele benadering. De werkelijke kosten hangen af van:
-
Het type tankkaart: Er zijn verschillende soorten tankkaarten met uiteenlopende functionaliteiten en bijbehorende prijzen. Een kaart met een vast budget is anders geprijsd dan een kaart met een open einde. Ook de kortingen en extra services (zoals was- of boodschappenmogelijkheden) beïnvloeden de prijs.
-
Het brandstofverbruik van de werknemer: De werkgever draagt de kosten van de brandstof. Hoe hoger het verbruik, hoe hoger de kosten. Het is dus belangrijk om een realistisch verwachte verbruiksniveau te bepalen.
-
Administratiekosten: Het beheren van tankkaarten brengt administratieve kosten met zich mee. Facturen controleren, vergoedingen verwerken en eventuele problemen oplossen vereist tijd en middelen.
-
Belastingvoordeel voor de werkgever: Hoewel de werknemer belasting betaalt over de waarde van de tankkaart (dit wordt gezien als een voordeel van alle aard), bespaart de werkgever op patronale bijdragen. Deze besparing compenseert een deel van de directe brandstofkosten en de kosten van de tankkaart zelf. De hoogte van deze besparing is afhankelijk van het brutosalaris van de werknemer en de geldende sociale zekerheidsbijdragen.
De vergelijking met een salarisverhoging:
Een tankkaart is vaak voordeliger dan een directe salarisverhoging omdat de werkgever de patronale bijdragen over dat extra salaris niet hoeft te betalen. Deze bijdragen kunnen oplopen tot een aanzienlijk percentage van het brutosalaris. Bij een salarisverhoging betaalt de werkgever dus niet alleen het extra brutobedrag, maar ook de bijbehorende sociale zekerheidsbijdragen. De tankkaart beperkt deze extra kosten tot de werkelijke brandstofkosten plus de administratie en de kosten van de kaart zelf.
Conclusie:
De kostprijs van een tankkaart voor een werkgever is dus niet eenvoudig te kwantificeren. Een grondige kosten-batenanalyse, rekening houdend met de hierboven genoemde factoren, inclusief de besparing op patronale bijdragen ten opzichte van een salarisverhoging, is cruciaal. In veel gevallen zal deze analyse aantonen dat een tankkaart een kostenefficiënte manier is om werknemers te belonen en te motiveren, vooral bij werknemers die voor hun werk een auto gebruiken. Het is aan te raden om verschillende aanbieders van tankkaarten te vergelijken en de administratieve impact goed in te schatten.
#Tankkaart Kosten#Tankkaart Prijs#Werkgever KostenCommentaar op antwoord:
Bedankt voor uw opmerkingen! Uw feedback is erg belangrijk om ons te helpen onze antwoorden in de toekomst te verbeteren.