Wat is de formule voor de restwaarde?

Wat is die restwaarde nou eigenlijk? Ik zit er al dagen over na te denken. Een auto, bijvoorbeeld, die kost een fortuin, en dan zie je die waarde zo naar beneden duiken… Zo’n formule, aanschafwaarde min totale afschrijving, ja, die snap ik wel, op papier dan. Maar in de praktijk? Het voelt toch anders.

Die formule, zo simpel als het lijkt, voelt toch zo kil aan. Het is niet alleen maar een rekensommetje, toch? Het is emotie, herinneringen, de geur van nieuw leer in die auto die ik ooit kocht – een helderblauwe Fiat 500, wat een droom! En nu? De restwaarde is waarschijnlijk een fractie van wat ik ervoor betaald heb. Zonde, echt zonde.

Waarom dalen sommige dingen zo snel in waarde? Mijn oma’s antieke kast, die is alleen maar meer waard geworden. Waarom? Misschien omdat er een verhaal achter zit, een geschiedenis. Terwijl die dure laptop die ik drie jaar geleden kocht… die is bijna niks meer waard, terwijl ik er nog steeds prima mee werk. Het is toch gek? Je moet er echt bij stilstaan, voor je iets koopt. Die duurzame spullen, daar zou je toch meer naar moeten kijken, al kost dat vaak meer in eerste instantie.

Ik las ergens dat ongeveer 70% van de waarde van een auto verloren gaat in de eerste vijf jaar. Zeventig procent! Dat is verschrikkelijk veel. Denk je er wel eens over na? Het is bijna onvoorstelbaar hoe snel dat geld weg is. Ik weet nog dat ik bij de aanschaf van mijn vorige auto een hele lijst met afschrijvingen heb gezien… en het deed me toen echt pijn. Ik denk dat je die restwaarde goed in je achterhoofd moet houden, voordat je zomaar iets aanschaft. Misschien had ik toen beter voor een tweedehands auto kunnen kiezen, haha. Achteraf gezien dan.

Dus ja, die restwaarde… het is meer dan een simpele formule. Het is een spiegel van onze consumptie, van onze keuzes. En soms, ja, soms doet het gewoon een beetje pijn.