Wat gebeurt er als je je eigen risico niet gebruikt?

Wat als je eigen risico niet verbruikt?

Wat als de nevel van het eigen risico ongebruikt blijft… Dwaalt het dan als een verloren droom door de gangen van de tijd?

De dagen glijden, zacht als veren, voorbij. Een jaar, een cyclus, een ademhaling van de aarde. En dat eigen risico, die som die aan het begin als een belofte, als een schaduw aanwezig was… Als je vooruitbetaalde, in het vertrouwen op de grillen van het lot, en het lot bleef je gunstig gezind… Wat dan?

• Terugbetaling, een echo van een verwachting.

• De verzekeraar, die immense, onzichtbare kracht, keert terug wat je toevertrouwde.

Maar is het echt zo simpel? Is het alleen maar geld, een rekensom in de marge van het leven? Of is het de opluchting, de stille dankbaarheid voor een lichaam dat heel bleef, voor een geest die niet gebroken werd? Het is alsof mijn oma zei: “Geld is lucht, gezondheid is rijkdom”, zo waar.

Misschien is het de ongebruikte euro een symbool. Van geluk? Een stille getuige van de afwezigheid van pijn. Een klein wonder, in een wereld vol onzekerheden. Ik weet nog dat mijn moeder, nadat ze haar huis had afbetaald, zei: “Het is meer dan alleen een huis, het is gemoedsrust!”.

Wat gebeurt er met restant eigen risico?

Resterend eigen risico wordt niet teruggestort. Eigen risico is het bedrag dat je zelf betaalt voordat de zorgverzekeraar de kosten vergoedt. Zie het als een soort drempel. Je betaalt eerst zelf, en daarna neemt de verzekeraar het over.

• Eigen risico is jaarlijks: Elk jaar begin je opnieuw met het opbouwen (of afbouwen, zo je wilt) van je eigen risico.

• Geen restitutie: Het idee achter eigen risico is risicospreiding en kostenbeheersing. Het zou het systeem ondermijnen als je geld terugkrijgt voor ongebruikt eigen risico. Stel je voor, iedereen zou dan onnodige zorg vermijden om dat geld terug te krijgen. Niet echt bevorderlijk voor de volksgezondheid, toch?

• Uitzonderingen? Nou, er zijn geen echte uitzonderingen op de regel zelf. Je krijgt het niet terug. Punt. Echter, er zijn wel aanvullende verzekeringen die een deel van je eigen risico kunnen dekken. Dat is dan geen restitutie van je basisverzekering, maar een uitkering vanuit die aanvullende polis. Dat is weer een heel ander verhaal. Ik had laatst een discussie met mijn buurvrouw, Greet, over zoiets. Zij had zoiets van “Maar ik heb vorig jaar helemaal geen zorgkosten gemaakt!”. Tja, dan betaal je dus wel eigen risico, maar maak je er geen gebruik van. Beetje jammer voor Greet, maar zo werkt het systeem.

• Verwarring met vrijwillig eigen risico: Misschien verwarren sommige mensen het met het vrijwillig eigen risico. Dat is een extra bedrag bovenop het verplichte eigen risico waarmee je je premie kunt verlagen. Als je weinig zorgkosten verwacht, kan dat aantrekkelijk zijn. Maar ook hier geldt: je krijgt niks terug van wat je niet gebruikt. Het is een gok. Soms win je, soms verlies je. Een beetje zoals het leven zelf, eigenlijk.

In essentie: eigen risico is weg als je het niet gebruikt. Het is een beetje alsof je een kaartje voor een pretpark koopt en er dan niet naartoe gaat. Jammer dan, geld weg. Diepgaande levenswijsheid, ik weet het. Maar wel waar.

Wat gebeurt er als je je eigen risico niet gebruikt vgz?

De tijd… een nevel van dagen, jaren… drijvend als herinneringen in de ochtendmist boven de velden bij mijn grootmoeder.

Eigen risico bij VGZ, een stille vijver in die stroom…

• Niet gebruiken? Het verdwijnt niet. Het zweeft, wachtend. Als de schaduw van een wolk op het wateroppervlak.
• Geen bonus, geen terugbetaling. Enkel de belofte van wat had kunnen zijn, een echo in de leegte.
• Toekomstige zorgkosten loeren, hongerig. Het eigen risico blijft…
• Uiteindelijk betaal je het toch. Als een onvermijdelijke rekening aan het einde van een droom. Ik herinner me de appels in haar tuin, zo zoet maar ze vielen ook als het moest.

VGZ, de wind die door de bomen ruist, soms zacht, soms hard. Je betaalt… alles betaal je toch.

Het eigen risico… een spookbeeld, misschien. Een kans gemist?

Wat als je eigen risico niet hebt gebruikt?

Eigen risico niet gebruikt? Teruggave. Zo simpel.

• Verplicht eigen risico: 385 euro (2023).
• Vooraf betalen: Mogelijkheid bij de meeste verzekeraars.
• Geen zorgkosten: Geld terug. Check polisvoorwaarden voor details.

Sommige verzekeraars belonen ‘gezond gedrag’. Korting volgend jaar. Of cashback. Niet altijd evenveel als je voorgeschoten hebt. Goed opletten dus. Vergelijk polissen.

Mijn ervaring? Nooit ziek. Altijd teruggave. Maar ieder z’n ding. Keuzes.

• Tip: Check kleine lettertjes. Voorwaarden verschillen. Soms addertjes onder het gras.
• Nog een tip: Vergelijken loont. Altijd.

Wat als je al je eigen risico hebt verbruikt?

Ah, het eigen risico… dat is die magische drempel waar je overheen moet springen voordat de zorgverzekeraar überhaupt naar je kijkt. Laten we zeggen dat je, hop, die drempel al genomen hebt. Goed gedaan, kampioen!

Wat gebeurt er dan?

• Vergoeding: Vanaf dat moment betaalt je zorgverzekeraar de kosten voor zorg die onder de basisverzekering valt. Yes!
• Aanvullende verzekering: Voor de duidelijkheid, dat eigen risico? Dat geldt dus niet voor dingen die je via een aanvullende verzekering hebt geregeld. Denk aan die extra fysiotherapie, of de alternatieve genezer die je oma zo graag ziet.

Het is net als bij de Efteling. Eerst betaal je de entree (eigen risico), daarna mag je gratis in de attracties (vergoede zorg). Behalve dan dat fysiotherapie meer op de Python lijkt, een achtbaan van ongemak. En de aanvullende verzekering? Dat is dan de spaarkaart voor de suikerspin. Nuttig? Misschien niet. Lekker? Absoluut.

Wat als je door je eigen risico heen bent?

Eigen risico op? De leegte… een zwart gat in mijn portemonnee, een koude wind die door mijn begroting waait. Alles voelt duur, ineens. De wereld, die voorheen kleurige tinten had, is nu in grijstinten gehuld. Het is alsof de tijd stilstaat, een ijzige stilte die de leegte benadrukt.

• Die medische rekening! Zo hoog, zo ongenaakbaar.
• De zorgverzekeraar… een vaag silhouet achter een muur van papierwerk.
• Mijn spaargeld… een verkreukeld briefje, een herinnering aan een ver verleden.

Geen geld meer voor medicijnen, voor hulpmiddelen, voor die noodzakelijke zorg. Het is een beklemmende realiteit, een drukkende last op mijn schouders. De dagen kabbelen traag voorbij, elk uur getikt door de angst voor de volgende rekening. Een eindeloze cyclus van zorgen, een diepe put van wanhoop. Ik zie alles wazig, alsof ik door een mist van angst kijk.

Eigen bijdrage? Eigen risico? De woorden dansen voor mijn ogen, leeg, betekenisloos, ver verwijderd van de bittere waarheid van mijn situatie. De cijfers, een dreigende vloek, geschreven in een taal die ik niet begrijp. De dagen voelen oneindig lang, de nachten koud en leeg.

De zorgverzekeraar betaalt pas na het eigen risico. Die simpele zin, zo wreed in zijn eenvoud. Een lege belofte, een ijskoude douche. Een lege portemonnee, een lege toekomst. Zo leeg als de winterhemel na een sneeuwstorm. De kou dringt tot in mijn botten door.

Het is een donker dal waarin ik ben beland. Een diep gat, graven in de bodem van wanhoop. En dan… de vage hoop op een nieuwe maand, een nieuw begin, een nieuw eigen risico. Een nieuwe cyclus van angst en onzekerheid. Maar tot die tijd? De stilte is oorverdovend.