Wat zijn de nadelen van een * algoritme?

Pfff… algoritmes, hè? Klinkt zo technisch, zo afstandelijk. Maar eigenlijk zitten ze overal, best wel creepy als je erover nadenkt. Ze bepalen wat je ziet op je telefoon, welke advertenties je voorgeschoteld krijgt… zelfs welke route je navigatie-app kiest. En daar zitten dus wel wat haken en ogen aan, kan ik je vertellen.

Neem nou die geheugenvreters. “Gulzig” noemen ze dat dan netjes. Maar echt, sommige algoritmes, die slokken je resources op alsof het niks is! Laatst nog, probeerde ik een ingewikkelde route te plannen op m’n telefoon, en pats, batterij leeg in no-time. Wie heeft daar nou wat aan? Ik stond dus midden in de polder, zonder navigatie én zonder sap. Hoezo handig?

En dan die heuristiek. Weer zo’n moeilijk woord. Het komt er eigenlijk op neer dat een algoritme een soort shortcut neemt, een gok doet over de beste oplossing. Soms werkt dat prima, maar soms… Denk maar aan die keer dat ik via een of ander achteraf weggetje gestuurd werd, dwars door een weiland met koeien. De navigatie dacht slim te zijn, maar ik stond daar dus, tot m’n enkels in de modder. De kortste route? Misschien wel. De beste? Echt niet. En dat allemaal door een slecht ingeschatte heuristiek.

Ze zeggen wel eens dat zo’n 80% van de algoritmes in de zelfrijdende auto-industrie op heuristiek gebaseerd is – las ik laatst ergens. Best wel eng, toch? Als die shortcut dan verkeerd uitpakt… Stel je voor!

Dus ja, algoritmes, handig zijn ze zeker. Maar perfect? Absoluut niet. En soms vraag ik me af of we niet te afhankelijk worden van die digitale hulpjes. We moeten toch zelf ook nog blijven nadenken, toch?