Wat is 3F taalniveau?

3F taalniveau… zucht. Waar te beginnen? Ik herinner me nog levendig die worsteling, die berg te beklimmen. 3F… Het spookte door mijn hoofd, dat niveau. Alsof het een soort magische grens was, de poort naar… tja, naar wat eigenlijk? Volwassenheid? Een ‘echte’ baan?

Het is in ieder geval het niveau dat je zogenaamd moet hebben als je hier in Nederland een diploma wilt. Professioneel taalgebruik, zeggen ze dan. Alsof je ineens perfect geformuleerde zinnen uit je mouw moet schudden, foutloos, elegant, altijd raak. Maar wie praat er nou zo in het echt? Ik in ieder geval niet.

Neem nou die keer dat ik stage liep. Belangrijke vergadering, allemaal deftige mensen in pak. En ik? Ik moest een presentatie geven. Over… nou ja, laat maar. Het punt is: ik was zo zenuwachtig dat mijn zorgvuldig voorbereide 3F-waardige zinnen volledig uit mijn hoofd verdwenen. Bleef ik daar staan, te stamelen, eh… Hoe ging het ook alweer? Wat was ook alweer die ene… term? Man, wat voelde ik me stom.

Uiteindelijk heb ik het maar gewoon gezegd, op mijn eigen manier. Niet perfect, wel vanuit mijn hart. En weet je wat? Het werkte! Ze begrepen me. Sterker nog, ze waardeerden mijn eerlijkheid.

Dus ja, 3F is belangrijk, denk ik. Het geeft je een soort basis. Maar het is niet alles. Ik heb ergens gelezen – ik weet niet meer precies waar – dat iets van 70% van de communicatie non-verbaal is. Je houding, je mimiek, de toon van je stem… Dát maakt het verschil.

En die grammatica? Tja, daar blijf ik mee stoeien. Maar hé, wie is er nou perfect? Toch?