Waarom wordt een gekookt ei grijs?

Waarom wordt een gekookt ei grijs? Ik vroeg me dat zelf ook altijd af, hè? Zo’n perfect gekookt eitje, dan zie je opeens die vieze, grauwe rand om de dooier. Bah! Een beetje afknapper, toch? Alsof het ei stiekem ziek is geworden ofzo.

Maar goed, de schuld ligt dus bij de chemie, zo bleek. Ik las ergens dat het komt door waterstofsulfide. Waterstof plus zwavel, uit het eiwit, vormen dat gas. En dat gas… dat reageert met het ijzer in de dooier. Precies, het ijzer! En tja, dan krijg je die grijze rand. Een soort… chemische verbroedering, maar dan eentje die er niet zo smakelijk uitziet.

Een beetje flauw, eigenlijk. Je maakt zo’n mooi eitje klaar, en dan… grijs. Herinner je je nog die paaseieren die we vroeger kleurden? Die werden ook soms een beetje flets, ja, maar dit is anders. Dit is… inherent aan het ei zelf. Alsof het ei tegen je zegt: “Hé, ik ben ook maar gewoon materie, met al z’n chemische fratsen!”

Ik heb het zelf een keer getest, verschillende kooktijden uitgeprobeerd. Een heel wetenschappelijk onderzoek was het niet, meer een “laat ik eens kijken wat er gebeurt”-experiment. En ja hoor, hoe langer het ei kookte, hoe grijzer de rand werd. Alsof het ei een beetje opgaf onder de hitte. Misschien een beetje wreed gezegd, maar zo voelde het wel.

Dus, geen paniek als je een grijs gekookt ei hebt. Het is niet vies, gewoon… een chemische reactie. Maar toch… ik blijf het een beetje raar vinden. Die grijze rand, zo’n subtiel teken van de onvoorspelbare magie van de keukenchemie.