Hoe testen op auto-immuunziekte?

Hoe wordt een auto-immuunziekte getest?

Auto-immuunziekten zijn een groep aandoeningen waarbij het immuunsysteem van het lichaam het eigen weefsel aanvalt. Deze ziekten kunnen een breed scala aan symptomen veroorzaken, afhankelijk van de aangedane organen.

Laboratoriumtests, met name bloedonderzoeken, spelen een cruciale rol bij het diagnosticeren van auto-immuunziekten. Deze tests kunnen helpen om de aanwezigheid van autoantistoffen te detecteren, die antistoffen zijn die gericht zijn tegen het eigen lichaam. Het type en de hoeveelheid autoantistoffen kunnen variëren, afhankelijk van de specifieke ziekte.

Autoantistoffen

Autoantistoffen zijn abnormale antistoffen die worden geproduceerd door het immuunsysteem. Ze richten zich tegen lichaamseigen cellen en weefsels, wat leidt tot ontstekingen en schade. De aanwezigheid van autoantistoffen is een belangrijk teken van een auto-immuunziekte.

Verschillende auto-immuunziekten hebben specifieke autoantistoffen die daarmee geassocieerd worden. Bijvoorbeeld:

• Reumatoïde artritis: Reumafactor en anti-CCP-antistoffen
• Systemische lupus erythematodes (SLE): Antinucleaire antistoffen (ANA’s) en anti-dsDNA-antistoffen
• Sjögren’s syndroom: Anti-SS-A- en anti-SS-B-antistoffen
• Hashimoto’s thyroiditis: Anti-TPO- en anti-TG-antistoffen
• Ziekte van Graves: Anti-TSH-receptorantistoffen

Bloedonderzoeken

Bloedonderzoeken zijn de meest voorkomende tests die worden gebruikt om autoantistoffen te detecteren. Deze tests meten de hoeveelheid van specifieke autoantistoffen in het bloed. Een verhoogd niveau van autoantistoffen kan duiden op een auto-immuunziekte.

De volgende bloedonderzoeken worden vaak gebruikt om auto-immuunziekten te diagnosticeren:

• Antinucleaire antistoftest (ANA): Detecteert ANA’s, die geassocieerd worden met SLE en andere auto-immuunziekten.
• Anti-dsDNA-antistoftest: Detecteert anti-dsDNA-antistoffen, die specifiek zijn voor SLE.
• Reumafactortest: Detecteert reumafactor, die geassocieerd wordt met reumatoïde artritis.
• Anti-CCP-antistoftest: Detecteert anti-CCP-antistoffen, die specifiek zijn voor reumatoïde artritis.
• Anti-TPO- en anti-TG-antistoftesten: Detecteren anti-TPO- en anti-TG-antistoffen, die geassocieerd worden met Hashimoto’s thyroiditis.
• Anti-SS-A- en anti-SS-B-antistoftesten: Detecteren anti-SS-A- en anti-SS-B-antistoffen, die geassocieerd worden met Sjögren’s syndroom.
• Anti-TSH-receptorantistoftest: Detecteert anti-TSH-receptorantistoffen, die geassocieerd worden met de ziekte van Graves.

Het is belangrijk op te merken dat een positieve autoantistoftest niet altijd betekent dat iemand een auto-immuunziekte heeft. Sommige mensen kunnen autoantistoffen hebben zonder symptomen te vertonen. Aanvullende tests en klinische evaluatie zijn nodig om een definitieve diagnose te stellen.